مریم رجوی رهبر شورای ملی مقاومت ایران و سازمان مجاهدین خلق در نطق خود در نشست سالانه اپوزیسیون رژیم ایران در خارج از کشور که در پاریس برگزار شد درباره دلایل پیش بینی خود در خصوص فرارسیدن زمان سقوط رژیم ایران سخن گفت. وی گفت “سرنگونی رژیم ولایت فقیه ممکن و در دسترس است.” رجوی خاطر نشان کرد “بحران هایی که رژیم ایران گرفتارشان شده به دنبال درگیر شدن رژیم ولایت فقیه در باتلاق جنگ ها در خارج از خاک خود افزایش یافته اند.” با وجود اینکه سازمان مجاهدین خلق یعنی گروه اپوزیسیون رژیم ولایت فقیه در ایران نزدیک به 100 هزار نفر را برای حضور در نشست سالانه خود در سال جاری در پاریس با عنوان ایران آزاد بسیج کرده است اما پرسشی که به ذهن خطور می کند این است که چه عاملی این نشست را از دو نشست گذشته متمایز می کند؛ به ویژه اینکه مجاهدین خلق بیش از سی سال است که گروه اپوزیسیون رژیم ایران در خارج از کشور هستند؟ آیا اجتماع کنونی این سازمان آغازی برای ضربه خارجی به رژیم ایران به حساب می آید یا اینکه این نشست بیانگر یک بحران در ایران است؛ بحرانی که اپوزیسیون خارج از کشور آن را حس کرده و نشانه ای برای آغاز حمله ای تعیین کننده علیه رژیم می پندارند؟
ویژگی برجسته نشست امسال این گروه اپوزیسیون رژیم ایران مشارکت قابل ملاحظه هیات های عربی و غربی بود. حضور این هیات ها بیانگر مخالفت های منطقه ای و بین المللی با دخالت های رژیم ایران در کشورهای همجوار و عدم قبول رویکردهای دیکتاتوری و ضد آزادی آن است. انقلاب های موسوم به بهار عرب، رژیم ایران را در پنج سال گذشته به گسترش نفوذ در خارج از خاک خود وسوسه کرده است؛ از دخالت های رسانه ای گرفته تا حضور نظامی در خاک سوریه. برخی منابع، شمار نظامیان ایران در سوریه را تا 60 هزار نفر برآورد کرده اند. به اینها باید حمایت ایران از حوثی ها در یمن، تسلط بر کلیه ارکان صحنه سیاسی عراق و کنترل اوضاع در لبنان به واسطه بازوی خود یعنی حزب الله را افزود. آخرین نمونه این دخالت ها فراخوان مستقیم قاسم سلیمانی برای مقاومت مسلحانه در کشور بحرین است.
صرف نظر از مغازله جاری بین رژیم ولایت فقیه و دولت آمریکا یا استمالت کشورهای اروپایی از رژیم ایران اما این اطمینان وجود دارد که رژیم ایران در جهت ایجاد ناآرامی گام برداشته و برای برقراری صلح در جهان تلاش نمی کند. این رویکرد ایران شتاب مستمری گرفته است. اگر الان جلوی آن گرفته نشود هزینه اش در آینده نزدیک افزایش خواهد یافت، و شاید هم اصلا مهار این شتاب غیر ممکن شود. بنا بر این، رشد حضور مقامات بین المللی در نشست امسال اپوزیسیون مشهود بود که حجم فعالیت های آن را افزایش داده و عاملی برای حمایت بین المللی از اپوزیسیون در جهت تلاش برای سرنگونی رژیم ولایت فقیه به شمار می رود.
حضور طرف های بین المللی در این نشست از همان جلسات مقدماتی پیش از نشست اصلی که از روز جمعه گذشته آغاز شدند آشکار بود. نشست افتتاحیه این کنفرانس ها با عنوان “بحران خاورمیانه، راه حل چیست؟” برگزار شد و ریاست آن را فیدل کادراس معاون سابق رییس اتحادیه اروپا برعهده گرفت. فیلیپ کراولی معاون وزیر امور خارجه سابق آمریکا در این کنفرانس سخنرانی کرد اما سخنرانی مارک کینزبرگ سفیر پیشین آمریکا در مراکش بسیار برجسته بود. وی گفت دولت اوباما و اتحادیه اروپا نتوانستند جلوی دخالت های ایران در خاورمیانه را بگیرند و رییس جمهور آینده آمریکا باید به برپایی یک رژیم دموکراتیک در ایران کمک کند.
دومین نشست مقدماتی “یک سال پس از توافق هسته ای با ایران” نام داشت. میخائیل ریس ، رییس موسسه “کلونیال و لیمبرگ” در ویرجینیا در این نشست گفت: “ایران همواره تلاش کرده تا حضور خود را، به جای فعالیت های مسالمت آمیز، به واسطه زور تحمیل کند.” وی افزود “حل و فصل پرونده هسته ای به این دلیل انجام شد تا ایران به یک کشور صلح جو بر پایه های دموکراتیک بدل شود، اما این هدف تحقق نیافت.”
بنا بر این، حمایت منطقه ای و بین المللی از نشست امسال اپوزیسیون ایرانی به دلیل رویکردهای توسعه طلبانه و خصمانه نظام ولایت فقیه صورت گرفت. اما اعتقاد به نزدیکی سقوط رژیم ولایت فقیه با مخالفت بین المللی با این رژیم تحقق نمی یابد؛ چرا که این اعتقاد از زمان برپایی رژیم ولایت فقیه توسط خمینی و رویکرد صدور انقلاب وجود داشت. اما افزایش سیاست های خصمانه تهران منجر به افزایش مخالفت ها با رژیم ایران شد. تغییر اما باید از داخل ایران آغاز شود. عوامل مختلفی وجود دارند که ما را از وجود حالت جوش و خروش و مخالفت با رژیم در بیشتر گروه های مردم در ایران مطمئن می سازد. برخی عوامل همچون رژیم ولایت فقیه چیز تازه ای نیستند؛ پرونده نقض حقوق بشر یکی از آنهاست. حدود 700 نفر تنها در شش ماه اول سال جاری در ایران اعدام شده اند که بیشتر آنها از زندانیان اندیشه هستند. علاوه بر این، ایران کارنامه سیاهی در خصوص شکنجه زندانیان و بازداشت بدون محاکمه و نقض حقوق اقلیت های قومی و دینی دارد.
اما عامل تازه ای وجود دارد که ما را به این مقوله سوق می دهد که رژیم ولایت فقیه هم اکنون گرفتار بحران واقعی است. شهروندان در ایران اعتماد خود را نسبت به امانت داری تمام مسوولان کشوری از دست داده اند. رسوایی حقوق های نجومی و پاداش های نامتعارف مقام های دولتی اصلاح طلب که توسط محافظه کاران رو شد 950 نفر را شامل شد. اصلاح طلبان هم دست به مقابله به مثل زده و از ذخایر نقدی مسوولان بلند پایه رژیم ولایت فقیه در بانک های بین المللی پرده برداشتند؛ از مجتبی پسر علی خامنه ای گرفته تا علی اکبر ولایتی و ناطق نوری و غیره تا روحانیون بلند پایه. حالا دیگر سخن درباره یاری مستضعفین در مناطق دیگر جهان بین مردم کوچه و بازار در ایران مضحک و خنده آور شده است.
واقعیت این است که پرده برداشتن از حقوق های نجومی مسوولان دولتی همانا بیانگر فساد متراکم در رژیم ایران بود. البته، جامعه قبل از این هم از وجود حجم گسترده فساد اطمینان داشت اما مدرکی برای اثبات آن در اختیار نداشت. آنها، اکنون به دور از هر گونه فلسفه بافی و نظریه پردازی های سیاسی مدرک در اختیار دارند. گویی لسان حالشان می گوید “هنگامی که دزدان بر سر غنیمت دعوا می کنند پرده از جنایت برداشته می شود.”
از سر گیری مقاومت مسلحانه کردها در خاک ایران عامل دیگری است که نشانگر وجود بحران واقعی در رژیم ولایت فقیه است. این عملیات مسلحانه پس از توقف 23 ساله در ماه مارس گذشته (اسفند ماه) دوباره آغاز شد. حزب دموکرات کردستان ایران در کنار احزاب دیگر کرد مانند حزب حیات آزاد “پژاک” (شاخه ایرانی حزب کارگران کردستان) رهبری عملیات مقاومت مسلحانه کردها در ایران را به عهده دارند که در سه ماه گذشته دست به نبرد علیه رژیم ولایت فقیه در چند شهر ایران زده اند. همزمان با افزایش حجم سرکوب حاکمیت در دو اقلیم الاحواز و بلوچستان عملیات مقاومتی در این دو اقلیم مرزی به راه افتاده است. این دو اقلیم دارای اکثریت سنی هستند.
مخالفت و تمایل به تغییر رژیم حاکم در ایران به اقلیت های قومی و مذهبی در ایران محدود نشده است. رژیم ایران در روز قدس شهروندان خود را زیر پوشش یاری به فلسطین به راهپیمایی های تایید و حمایت از رژیم وامی دارد. شهروندان استان شیعه نشین و فارس نشین اصفهان در روز قدس فریاد سر دادند “سوریه را رها کن، فکری به حال ما کن”. این شعارها بازتاب دهنده حجم اوضاع معیشتی و اقتصادی وخیم در ایران است. با گذشت یک سال از رفع تحریم های اقتصادی علیه ایران و افزایش حجم صادرات نفتی و بازگشت بخشی از اموال بلوکه شده در آمریکا، همه این پول ها روانه سوریه و هزینه جنگ در این کشور و حمایت از شبه نظامیان حوثی در یمن شد. شهروندان ایرانی هم بدبختی و فقر بیشتری احساس می کنند.
حالا، همه شهروندان در ایران در حالتی از جوش و خروش به سر می برند؛ اقلیت هایی که از سوی نظام ولایت فقیه مورد سرکوب واقع می شوند و ایرانی های فارس تبار که از اوضاع وخیم اقتصادی رنج می بردند. این عوامل در کنار انتقاد دخالت ها و جنگ افروزی های رژیم ایران از سوی کشورهای همسایه همه و همه انگیزه بسیار مهمی برای تحرکات اپوزیسیون رژیم ایران در خارج و برگزاری این نشست در پاریس شده است؛ نشستی که به مثابه آغازی برای پایان رژیم ولایت فقیه به شمار می رود.
مرکز تحقیقات ایرانی خلیج عربی
