رونالد ریگان علاقه خاصی به اقتباس از مقوله معروف جان آدامز “حقایق مسایل تغییر ناپذیری است” داشت. محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران، به اظهار نظر درباره مقابله با افراط گرایی پرداخت اما واقعیت ها حاکی از آن است که نظرات او عمدتا مضحک بوده و صرفا جنبه تبلیغاتی دروغین دارد.
واقعیت این است که ایران یک کشور پیشرو در زمینه حمایت از تروریسم است و برخی دولتمردان این کشور به صورت مستقیم در برخی حمله های تروریستی از سال 1979 میلادی (1357 شمسی) تا کنون دست داشته اند؛ از جمله حمله انتحاری به سفارت آمریکا در بیروت و بمب گذاری مقر تفنگداران دریایی آمریکا در فروگاه بین المللی بیروت، بمب گذاری برج های خبر در سال 1996 میلادی (1375 شمسی)، حمله به بیش از ده سفارتخانه از جمله سفارت های بریتانیا و آمریکا و عربستان و ترور دیپلمات ها در اقصی نقاط جهان. این موارد تنها چند نمونه از اقدامات ایران به حساب می آیند.
این واقعیت را نمی توان نادیده گرفت که ایران از تروریسم برای پیشبرد سیاست های خصمانه خود استفاده می کند. ایران نمی تواند دم از مقابله با تروریسم بزند در حالیکه سران این کشور، سپاه قدس و سپاه پاسداران به حمایت های مالی و آموزشی و تسلیحاتی اقدامات تروریستی ادامه می دهند.
ایران برای نشان دادن صداقت و تمایل خود برای سهیم شدن و شرکت کردن در مبارزه جهانی با تروریسم باید نخست رهبران القاعده که در عرض 15 سال در حمایت ایران و در این کشور به سر می برند را تحویل دهد. “سعد” پسر اسامه بن لادن و “سیف العدل” مسوول عملیات القاعده از جمله کسانی هستند که اکنون در ایران هستند. این دو نفر در زمره کسانی هستند که به انجام حملات تروریستی علیه عربستان و آمریکا و سایر کشورها محکومند. واقعیت این است که سیف العدل در ماه مه 2003 میلادی (اردبیهشت 1382 شمسی) و زمانی که در ایران بود از طریق تماس تلفنی مسوولیت فرماندهی انفجارهای ریاض را به عهده داشت. بیش از 30 نفر از جمله 8 آمریکایی در این حمله جان خود را از دست دادند. با این وجود، اما هنوز او از حمایت ایران برخوردار است.
ایران همچنین می تواند از حمایت های مالی به سازمان های تروریستی از جمله حزب الله دست بردارد؛ حزب اللهی که دبیر کل او به دریافت تمام منابع مالی اش از ایران افتخار می کند. ایران می تواند روند تولید و توزیع بمب های دست ساز که منجر به کشته و زخمی شدن هزاران سرباز آمریکایی در عراق و افغانستان شده را متوقف کند. ایران نباید به تروریست ها و شبه نظامیان فرقه گرای منطقه که به دنبال تبدیل دولت های مشروع به عروسک های خیمه شب بازی ایران هستند اسلحه بفرستد.
در سوریه، دست های ایران به خون بیش از 500 هزار نفر آلوده است؛ این افراد سرشان توسط رژیم اسد از بدنشان جدا شده است. ایران اقدام به ارسال نیروهای دولتی و غیر دولتی برای نجات رژیم سوریه کرده و سران ایران هم علنا گفته اند که اگر کمک های ایران نبود دولت اسد ساقط شده بود.
مقامات ایران گاه گاهی به خاطر فتنه فرقه ای و خشونت های جاری انگشت پشیمانی به دندان می گزند اما با وجود این موضع گیری ها، حقایق مسایل هنوز هم تغییر ناپذیری به نظر می رسند. منطقه و جهان تا پیش از انقلاب خمینی در سال 1979 میلادی (1357 شمسی) در صلح و آرامش به سر می برد. انقلابی که همچنان شعار “مرگ بر آمریکا” سر می دهد. آخوندها قدرت را تصاحب کرده و –چنانچه در قانون اساسی شان آمده- متعهد شدند تا ضمن صدور انقلاب و در پیش گرفتن رویکرد جنگ مذهبی و فرقه ای به گسترش ایدئولوژی خود بپردازند.
ایران برای صدور انقلاب خود اماکنی موسوم به مراکز فرهنگی را در کشورهای بسیاری، نظیر سودان، نیجریه، سوریه، لبنان، یمن و جزایر کومور، دایر کرد. این مراکز که وابسته به سپاه پاسداران هستند به گسترش ایدئولوژی نظام به شیوه های تبلیغاتی و خشونت آمیز پرداختند. ایران حتی پای را از این هم فراتر نهاد و به ایجاد و ترویج این نکته در میان مسلمان شیعه خارج از ایران پرداخت که شما به ایران تعلق دارید نه به کشورهایی که شما شهروند آنجا هستید. این یک مداخله جویی غیر قابل قبول در امور دیگران بوده و باید از سوی همه کشورها نفی شود.
این رویکرد، همان مکتب “خمینیسم” است که اشتهای سیری ناپذیری به گسترش نفوذ داشته و از محل نفرت و بیزاری نسبت به جهان غرب تغذیه کرده و محرکش هم کشمکش های فرقه ای است. او همان کسی بود که به ایجاد و دامن زدن به افراط گرایی مبادرت ورزید. رهایی جهانیان از دست این اندیشه افراطی تنها راه مهار فرقه گرایی و شکست تروریسم و بازگشت صلح به منطقه به شمار می رود. چنانچه ایران در مبارزه با افراط گرایی جدی است باید از سیاست ها و اقدامات خود که در افزایش افراطی گری موثر است روی گرداند.
از زمانی که توافق هسته ای در سال گذشته توسط ایران امضا شد سران ایران، دیگران را به خاطر مشکلاتی که خود مسبب آن بودند مورد سرزنش قرار می دهند.
اما پیش از اینکه اظهارات مقامات ایران را باور کنیم باید درباره این پرسش ها اندیشید: چه کشوری فتوای قتل سلمان رشدی نویسنده را صادر کرد –واین تهدید به قتل همچنان برقرار است؟ (ایران).
در کدام کشور، بیش از 10 سفارتخانه مورد حمله قرار گرفته است و این اقدام نقض کلیه قوانین بین المللی به شمار می رود؟ (ایران)
کدام کشور مسوول فرماندهی و برنامه ریزی و بمب گذاری برج های خبر و مقر تفنگداران دریایی آمریکا در سال 1996 میلادی (1375 شمسی) بود؟ (ایران)
آیا با توجه به این پاسخ ها می توان گفت که این کشور مبارزه با تندروی و افراط گرایی را جدی گرفته است؟
جهان اسلام به اتفاق آرا رفتار ایران را محکوم کرد. شرکت کنندگان در اجلاس سازمان همکاری اسلامی، که در ماه آوریل (فروردین 1395 شمسی) در استانبول برگزار شد، رسما سیاست های فرقه ای ایران و دخالت این کشور در امور دیگر کشورها و حمایت ایران از تروریسم را محکوم کردند.
عربستان سعودی یک کشور پیشرو در زمینه مبارزه با تروریسم است. عربستان، جهانیان را در اجلاسی که در سال 2005 میلادی (1383 شمسی) برگزار شد گرد هم آورد تا مواضع خود را برای مبارزه با تروریسم هماهنگ کنند. عربستان بیش از 100 میلیون دلار آمریکایی به عنوان کمک مالی برای تشکیل شبکه جهانی مبارزه با تروریسم زیر نظر سازمان ملل تقدیم کرد. ائتلاف اسلامی نظامی با مشارکت 40 کشور برای مبارزه با تروریسم و افراط گرایی توسط عربستان راه اندازی شد. عربستان همچنین یکی از کشورهای بنیانگذار ائتلاف جهانی ضد سازمان دولت اسلامی در سوریه به رهبری آمریکا است و در عملیات نظامی کنونی شرکت می کند.
افزون بر اینها، عربستان چندین حمله تروریستی را که آمریکا را هدف قرار گرفته بود خنثی کرد. سران آمریکایی نیز یکی از هدف های مورد نظر این حملات انتحاری تروریستی بودند. سابقه عربستان خدشه دار نیست و متحدین ما در جامعه جهانی هم این امر را تایید می کنند.
اما این ایران است که کارنامه ای سرشار از قتل و ویرانی دارد. این امر به وضوح در سوریه و بخش هایی از عراق دیده می شود. این واقعیتی است که نه از طریق واژه ها بلکه با اقدامات ملموس تغییر خواهد کرد. عربستان موضعی ثابت در قبال ایران دارد و از روابط بهتر با ایران استقبال می کند؛ روابطی که بر پایه حسن همجواری و عدم دخالت در امور دیگران استوار باشد. این مساله بدان معناست که ایران باید از اقدامات خرابکارانه و خصمانه و حمایت از تروریسم دست بکشد. اما تا کنون کارنامه ایران دلگرم کننده نیست.
عادل الجبیر، وزیر امور خارجه عربستان سعودی
به نقل از: وال استریت ژورنال
